Te czasy, w których kobiety kojarzono przede wszystkim z siedzeniem w domu i opiekowaniem się dziećmi odchodzą powoli jednak do przeszłości. Rozwój kultury Zachodu, pod wpływem, której jest Polska, zmienił całkowicie układ społeczny we współczesnym świecie a co za tym idzie również i w Polsce. Nabierająca tempa machina feministyczna powoduje zacieranie się różnic pomiędzy aspiracjami i dążeniami współczesnych Polek a dążeniami polskich panów, w wyniku, czego polskie kobiety coraz odważniej walczą nie tylko o swoje prawa, ale również o zmianę dotychczasowego światopoglądu i stereotypu w kwestiach podziału ról kobiet i mężczyzn w obecnej Polsce.
W ostatnich latach polskie kobiety z coraz większą siłą napierają nawet na zawody zarezerwowane do tej pory tylko dla mężczyzn, czego rezultaty można zauważyć już na polskich ulicach, gdzie obok męskich patroli policyjnych coraz częściej widoczne są te stworzone z przedstawicieli „płci pięknej”.
Coraz większe aspiracje życiowe mają swoje odzwierciedlenie przede wszystkim w edukacji i pracach wykonywanych przez kobiety. Może to dziwić lub nie, ale odsetek osób uczących się lub studiujących wśród żeńskiej części społeczeństwa polskiego jest dużo wyższy niż w części męskiej. Oprócz tego coraz więcej kobiet można zauważyć na kierowniczych stanowiskach, do rangi kanonu urasta tutaj model kobiety –bussinesswoman. Wiele „nowoczesnych” kobiet stara się naśladować piękne, sławne i bogate kobiety, których podobizny można spotkać nieomalże w każdym kolorowym czasopiśmie sprzedawanym w Polsce. Wymiar symbolu mają tutaj takie znane kobiety jak: Bridget Bardeu czy Margarett Tchatcher, które siłą swojego charakteru i determinacją pokazały i udowodniły męskiemu światu, że kobiety potrafią sobie radzić na każdym polu, nawet na tym, które do tej pory uznawano za obszar niedostępny dla „płci pięknej”. W dążeniach tych znanych z gazet i telewizji wielkich osobistości wiele współczesnych Polek odnalazło odzwierciedlenie swoich marzeń i pragnień, pragnąc za wszelką cenę uniezależnić się od przedstawicieli męskiej, szowinistycznej populacji. Dążenia Polek do tego, aby mieć w życiu swoje "pięć minut" staje się wyznacznikiem ich sposobu myślenia, ubierania się i spędzania czasu.
Z tym modelem "kobiecości" identyfikuje się tylko część żeńskiej społeczności naszego kraju. Obok świata "kobiet -tygrysów", realizujących się w świecie nowoczesności, pieniędzy i władzy istnieje tez drugi krańcowy biegun kobiecych aspiracji – lub tez ich braku, jak kto woli – nawiązujący do tradycji model kobiety, która większość swego życia spędza w domu. Na kształt tego świata znaczący wpływ mają sami mężczyźni, którym wpajano przez lata wychowania, że w życiu mężczyźni są od myślenia, a kobiety „od garów”.
Ten świat istnieje zwłaszcza na terenach wiejskich, gdzie czas wręcz zatrzymał się w miejscu lub podąża bardzo małymi kroczkami. Tam obiegową frazą opisującą zadania życiowe kobiet jest zdanie: ”Jeżeli spotkasz kobietę w innym pokoju niż kuchnia, może to tylko oznaczać, iż zrobiłeś dla niej za długi łańcuch”. W tym świecie same kobiety niezbyt często decydują się na jakiekolwiek: „bunty” i sprzeciwy, a ich aspiracje życiowe tracą na jakimkolwiek znaczeniu po dniu, w którym uda im się stanąć na ślubnym kobiercu.
Zmiany w takim modelu są wtedy raczej spowodowane nie przez działania kobiet, ale przez realia ekonomiczne, które wymuszają pracę zarobkową obojga współmałżonków, w wyniku, czego reguła się staje, że kobiety oprócz wykonywania swoich zwyczajowych prac domowych, również pracują.
Jakkolwiek by nie badać aspiracji życiowych polskich pań, trzeba zwrócić uwagę na fakt, iż Polska jest krajem, w którym nadal dosyć silnie zakorzenione są stereotypowe poglądy w kwestii podziału ról i obowiązków kobiet i mężczyzn. Wzrost kobiecych aspiracji a nawet poziomu wykształcenia nie zawsze jeszcze idzie w parze z polepszaniem się sytuacji zawodowej Polek i ich statusu. Nierzadko jeszcze „pleć piękna” kojarzy się w naszym społeczeństwie przede wszystkim z wizerunkiem kobiety trzymającej torbę z zakupami w jednej ręce i dzieckiem w drugiej.
