Dziurawiec rośnie w lasach mieszanych, na polanach, zaroślach, łąkach, ugorach i przydrożach. W Polsce można go spotkać na nizinach oraz niskich
położeniach górskich.
Dziurawiec zwyczajny zawiera:
* garbniki
* hiperyne i hiperycynę
* hiperozyd
* azulen , olejek eteryczny
* żywice, antocyjany , saponiny
* witaminę C i karoten
Dziurawiec zwyczajny charakteryzuje sie działaniem ściągającym i przeciwbakteryjnym oraz regeneruje tkanki. Stosuje sie go wewnętrznie przy zapaleniu jelit , a zewnętrznie pomaga przy oparzeniach i zapaleniu jamy ustnej.
Dziurawiec zaleca się przy leczeniu biegunek, schorzeń żołądka, a także jelit, chorób dróg oddechowych, wątroby, nerek . Stosuje sie go jako środek tonizujący w schorzeniach sercowo- naczyniowych, jako środek przeciwkrwotoczny przy krwawieniach macicznych, jako srodek przeciwglistniczy, antyneuralgiczny, przeciw histeriom, bezsenności, epilepsji, paraliżom.
Dziurawiec leczy także zapalenie gardła, zapalenia żołądkowo-jelitowe oraz żylaki odbytu. Korzeń dziurawca stosuje sie przy leczeniu czerwonki i gruźlicy kości. Odwar z ziela dziurawca pomaga w leczeniu dzieci z gruźlicą skóry, wysypka, owrzodzeniem, a przy chorobie gruczołów mlecznych przykłada się kompresy z odwaru dziurawca.
Arek Czapla
