Okres pierwszy
Nazywany jest okresem rozwierania i w przypadku pierwszej ciąży może trwać od 8 do 12 godzin. W trakcie tego okresu występują regularne skurcze, które stają się coraz dłuższe, silniejsze i częstsze. Z każdym skurczem macica matki napina się i rozluźnia, pomagając szyjka macicy rozwierać się oraz wypchnąć dziecko kanałem rodnym.
Pierwszy okres porodu obejmuje wygładzenie części pochwowej i rozwarcie szyjki macicy. Zaczyna się, kiedy skurcze macicy stają się wystarczająco częste, silne i długie, aby rozpocząć zauważalne wygładzenie i rozwieranie szyjki macicy.
Okres drugi
Nazywany jest także okresem wypierania i zaczyna się w chwili, gdy szyjka macicy już jest w pełni rozwarta. Trwa zazwyczaj od 1 do 1,5 godziny przy pierwszym porodzie przy kolejnym może trwać 30 minut lub mniej. W tym okresie skurcze powodują wypchnięcie dziecka z macicy do dolnej części kanału rodnego (pochwy). W tym momencie lekarz poprosi kobietę aby parła. Dzięki parciu będzie jej wygodniej i skróci poród. Okres drugi kończy się w momencie urodzenia dziecka. Drugi okres porodu obejmuje wydalanie płodu.Rozpoczyna się w chwili pełnego rozwarcia szyjki i kończy się urodzeniem noworodka. Nierzadko jednak zdarza się, że drugi okres trwa do2 godzin, szczególnie u pierwiastek. Ten okres charakteryzuje się silnym parciem rodzącej.
Okres trzeci
Zwany jest okresem łożyskowym, ponieważ właśnie teraz przez pochwę wydalane jest łożysko oraz błony płodowe(tzw. popłód). Zjawisko te następuje w 5 do 15 minut po urodzeniu się dziecka. Trzeci okres porodu obejmuje odklejenie się i wydalanie łożyska. Zaczyna się w chwili urodzenia noworodka i kończy się wydaleniem łożyska. Łożysko zwykle jest wydalane w ciągu 5 minut od urodzenia noworodka.
Cesarskie cięcie
W wyniku cesarskiego cięcia dziecko wydobywa się poprzez nacięcie powłoki brzusznej i ściany macicy, a nie przez drogi rodne. Cesarskie cięcie wykonuje się gdy rozwarcie ujścia miednicy, budowa miednicy, matki stan fizyczny bądź inne komplikacje sprawiają, że poród jest trudny bądź niemożliwy. Mimo, że cesarskie cięcie jest zabiegiem operacyjnym, dzięki nowoczesnej technice nie niesie ze sobą praktycznie wysokiego ryzyka.
Coraz częściej możliwe jest zastosowanie w czasie operacji znieczulenia, które pozwala na zachowanie świadomości, co umożliwia wczesny kontakt z dzieckiem. Matka może je trzymać, dotykać, a nawet przystawić do piersi i to jeszcze w trakcie trwania operacji. Taki poród dostarcza tyle samo wzruszeń i satysfakcji, co poród siłami natury.
Sytuacje, kiedy jeszcze w ciąży planuje się ukończenie porodu cięciem cesarskim to:
– łożysko przodujące (łożysko częściowo lub całkowicie blokuje szyjkę macicy);
– zakażenia w obrębie pochwy i sromu (najczęściej wirusowe) – aby zapobiec przeniesieniu zakażenia na dziecko;
– nieprawidłowe położenia i ułożenia płodu;
– dziecko zbyt duże w stosunku do wymiarów kanału rodnego;
– niektóre choroby stwarzające duże ryzyko dla matki i dziecka podczas porodu;
– przebyte operacje macicy – może zaistnieć konieczność wykonania cięcia cesarskiego, aby zapobiec rozejściu się blizn pooperacyjnych w macicy.
W czasie porodu mogą ujawnić się patologie powodujące istotne zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka. Podejmuje się wówczas decyzję o wykonaniu cięcia cesarskiego. Są to następujące przypadki:
– objawy zagrażającej zamartwicy płodu (narastające w czasie lub występujące nagle niedotlenienie dziecka, np. w niewydolności łożyska, wypadnięciu lub zaciśnięciu pępowiny);
– przedwczesne oddzielenie łożyska (oddzielenie łożyska od ściany macicy przed urodzeniem dziecka, co powoduje przerwanie zaopatrzenia dziecka w tlen oraz jest przyczyną krwotoku u matki);
– brak postępu porodu;
– a także – ciężkie nadciśnienie tętnicze;
Artykuł pochodzi ze strony: http://www.erodzina.com/index.php?id=32,407,0,0,1,0
