Dolegliwości stresu pourazowego dotykają osoby, które przeżyły silną traumę, były ofiarami lub świadkami groźnego wypadku lub nie potrafiły/nie mogły pomóc ofiarom lub sobie. Według statystyk, na to zaburzenie lękowe częściej narażone są kobiety niż mężczyźni, ze względu na osobowościowo wyższy poziom doświadczanego lęku. Jako najczęstszą przyczynę występowania tego typu dolegliwości podają one gwałt lub molestowanie seksualne. Dla mężczyzn natomiast traumatycznym przeżyciem mogącym wywoływać zespół stresu pourazowego są walki zbrojne. Jednak są to jedynie przykłady, ponieważ u każdego inne czynniki mogą wywoływać silny stres. U niektórych osób mogą wystąpić nawet objawy stresu pourazowego w wyniku stresu spowodowanego utratą pracy.
Niektóre osoby są bardziej narażone na występowanie stresu pourazowego od innych. Zależy to przede wszystkim od czynników osobowościowych oraz ich fizycznego stanu zdrowia.
Ze stresem pourazowym mamy do czynienia, jeżeli jego symptomy utrzymują się przynajmniej przez miesiąc. Osoby, które doświadczają stresu pourazowego, stają się bardziej wrażliwe. Unikają one innych osób, boją się obcych miejsc, wiele sytuacji przypomina im o doświadczonym stresie. Przeżyte traumatyczne zdarzenie przeżywają ciągle na nowo, na przykład poprzez natrętnie nawracające wspomnienia urazu, koszmary senne, w których wciąż przeżywają to zdarzenie. Mają wrażenie, że trauma wciąż się powtarza. Odczuwają silny niepokój, często wyrażający się także poprzez reakcje fizjologiczne (na przykład drżenie rąk, kołatanie serca, potliwość) kiedy widzą jakieś wskazówki przypominające im o zdarzeniu. Starają się one także wyprzeć z pamięci owe zdarzenie poprzez próby unikania myślenia o nim, nie chcą rozmawiać z innymi osobami na ten temat, ani wykonywać czynności kojarzących im się ze zdarzeniem. Doświadczają często poczucia wyobcowania, nie myślą ani nie są zainteresowane swoją przyszłością, wyraźnie osłabia się ich zainteresowanie wykonywanymi czynnościami. Zdarza się również, że nie mogą sobie przypomnieć ważnych aspektów urazu. Z drugiej strony natomiast, obok braku zainteresowania przejawiają one także pewne aspekty nadpobudliwości, wyrażanej przykładowo poprzez kłopoty ze snem lub koncentracją, bywają nadmiernie wyczulone, często wybuchają gniewem.
Osoby przeżywające stres pourazowy często mają za sobą próby samobójcze. Diagnozuje się u nich depresję. Przeżywają one niewyobrażalnie silny lęk i smutek. Często nadużywają substancji psychoaktywnych, unikają kontaktów społecznych. Dlatego, w przypadku choćby podejrzenia u siebie lub bliskiej osoby zespołu stresu pourazowego, zaleca się udanie do specjalisty. Postawi on odpowiednią diagnozę i wyznaczy ścieżkę przebiegu terapii. W przeciągu kilku spotkań osoba przeżywająca stres pourazowy poczuje się lepiej dzięki odpowiednim metodom terapeutycznym. Przy pomocy specjalisty osoba oswoi się ze zdarzeniem, które wywoływało w niej silny lęk. Przestanie bać się innych osób i nieznanych miejsc i sytuacji. Nauczy się panować nad emocjami, zacznie kontrolować swoje reakcje i pozna techniki relaksacji. Zrozumie, że nie jest ona winna zaistniałej sytuacji, a przede wszystkim odzyska poczucie własnej wartości.
